BLOEMEN IN DE WOESTIJN

Drie gegronde redenen om dit kunstproject te starten.

De eerste reden is een persoonlijke. De tweede/derde zijn een wereldwijde en een maatschappelijke. Onze planeet is op meerdere fronten in ras tempo op weg een woestenij te worden. De gebieden in en om de wereld heen in de meest ruimtelijke zin en onze maatschappij in het bijzonder.

Ik hoef dit niet verder toe te lichten.

Ontwikkelingen in de wereld kun je als individu niet tegenhouden, je kunt een steentje bijdragen in tegenactiviteiten, of je stem laten horen als je het met bepaalde ideeen niet eens bent.

Enkele jaren geleden is het zaadje geplant voor dit project, het is nu tijd om de kiem ruimte te geven verder uit te groeien.

Een symbolische woestijn vullen met bloemen.

Een metamorfose: Als er regen valt in de woestijn kan deze in een klap omgetoverd worden in een bloemenzee, een wonder!

Gegane levens kunnen we niet terughalen, uitgezaaide idiotrie is niet makkelijk stop te zetten. Maar middels het vormen van blaadjes, meeldraden, stamper en stempel, al boetserend uit klei, worden gedachten meegekneed, krijgen vastere vorm, of worden verworpen.

Het proces naar de metamorfose wil ik graag met jullie delen.

Ik zie bloemen voor mij met stelen.

Zoveel mogelijk bloemen.

Ik nodig jullie uit, alleen of met maximaal 3 personen, in mijn atelier een ruimtelijke bloem te komen boetseren met de materialen die ik hier voor handen heb. Zo mogelijk/gewenst of nodig, onder mijn begeleiding. Ik zal er in ieder geval bij zijn en meewerken.

Jullie maken een persoonlijke bloem. D.w.z. met je naam erbij, zo mogelijk voor je bloem eveneens een naam. Er kan wat over je ideeen of gedachten hierbij worden opgeschreven, hoe meer informatie van jullie allen, hoe mooier, hoe sterker.

Je kunt je hier ter plekke laten inspireren, of je komt al met een min of meer vast plan. De bloem die je maakt hoeft geen schoonheid te worden, hoeft niet een bloem met trots opgeheven bloemblaadjes te zijn die straalt van perfectie. het mag ook een mooi verlepte, melancholische treurbloem zijn.

Bloemen tegen verkaling, verloedering, verrechtsing, verrotting, en veroprotting, verwerping, omverwerping…, je zegt het maar!

Bloemen voor het leven en bloemen voor het in leven houden.

Bloemen om ons aan schoonheid te doen herinneren, bloemen als symbool van vergankelijkheid, maar ook bloemen in de woestijn, als symbool van verwachting, en daar bovenuit stijgend.

Kortom: we maken een bloem.

Het is een kunstproject waarvan ik de curator wil zijn, samen met iemand die ik uitgekozen heb.

Ik word er zelf blij van, ik hoop jullie met mij.

Het is geen gemakkelijke techniek, omdat een bloem verfijnd is, en geen olifantenpoot. Je moet goed het materiaal voelen, misschien is er meer tijd nodig dan een ochtend van 10 tot 12.30 uur. Dat kan altijd ingeroosterd worden.

De stelen worden los van de bloem geboetseerd als grote lange horizontale kralen met een gat doorboord door de klei zodat de stelen met ijzerdraad aan elkaar geregen worden en je ze op deze manier in een stand kan zetten. Dunne stelen voor verfijnde bloemen kunnen massief gemaakt worden met aan de uiteinden een gaatje om ze na het stoken aan elkaar te zetten met een deuveltje ertussen.

N.B. Het kan voorkomen dat je met liefde en aandacht een bloem hebt geboetseerd maar dat net jouw bloem is gesneuveld tijdens het oventransport of het bakken. Graag van elke bloem een foto maken met jouw of mijn mobiel en je kunt een nieuwe maken, als je wilt.

Het werken:

Het bloemen maken in mijn atelier is misschien een bijna meditatieve bezigheid, die minstens aangenaam verloopt, tenminste daar streven we naar.

De bedoeling is dat het project organisch groeit.

Het glazuren van de geboetseerde en (bisquit) gestookte bloemen vindt op een later termijn pas plaats, zodat de bloemenzee een eenheid gaat vormen in kleur en huidbehandeling, ondanks de diverse boetseerwijze.

Wanneer dit project naar tevredenheid is afgerond, wordt de installatie van de zee van bloemen gepresenteerd in een geschikte tentoonstellingsruimte.

Mochten jullie vragen hebben, dan hoor ik dat graag.

Van bloembodem tot kroonblad.

Hartelijks,

Simone